Sommige schilders zijn gespecialiseerd in het maken van schilderijen en beeldhouwwerken van allerlei aard, en andere gespecialiseerde artistieke trekken en vaardigheden. Een zeer prachtig werk dat 12 jaar geleden in een ander land werd voltooid, zou in Parijs waarschijnlijk nooit meer waardering vinden. Daarom beschikken schilders over het algemeen over een zeer grote verscheidenheid aan vaardigheden en bekwaamheden, die alle in het kunstwerk zijn verwerkt. De Wanderer — De tiener reiziger die de tijd markeert en een vreemdeling is voor de maatschappij. Een Kunstreiziger De Kunstreiziger vertoont de zuivere stijl, waarbij hij de buitenstaander rustig in de kring van een samenleving brengt. Reizigers zijn mensen die gewend zijn aan inmenging van de maatschappij, en weigeren bij een maatschappij te horen. Zij zijn een vreemde voor het gedrag en de gewoonten van de maatschappij en moeten snel volwassen worden. Dit vermogen is wat een wereldreiziger onderscheidt van de gemiddelde toerist. Wat moeten Kunstreizigers doormaken om het schuldgevoel dat in hun ziel huist te kunnen overwinnen en ware kunstenaars te worden? De Wanderer heeft veel weg van een beroemdheid, het kunstwerk beeldt zichzelf alleen af in termen van zijn verlangen en prestaties. Door te reizen, kan hij mensen ontmoeten die zijn passie voor schilderen en hun levensstijl delen. Terwijl een groep komt en gaat, verspreiden zij het woord, waardoor een synthese ontstaat van de kunst van de wereld. Het is niet te vergelijken met de surrealistische kunstrenaissance van het modernisme van de 20e eeuw. Reizigers komen dicht bij Picasso, Showa, Delacroix enzovoort. Reizigers kijken naar de manier waarop anderen verschillende gereedschappen gebruiken als inspiratie, en beginnen dan met hun eigen unieke technieken en compositie. Als rechtgeaarde tegenstander van de Kunstreiziger, wijst de Anti erop dat zelfs artistieke beweging uiteindelijk perceptie is. De kunstwerken associëren passie, emotie en liefde, eigenschappen die men in de mensheid ziet en die men vaak terugvindt in circusvoorstellingen en kermissen. Wanneer de Anti (A Stickler for History) zegt dat alle kunstwerken het aangeboren gevoel van zelfbewustzijn van de mensheid manifesteren, is dat waar, maar nogmaals, de oorspronkelijke referentie is Picasso — “de abrupte sonates komen uit dezelfde basisbron.” De meeste mensen zullen het ermee eens zijn dat Picasso een veel diepgaander kunstenaar was dan Duchamp, maar velen zijn het er niet mee eens dat Picasso een echt genie was in de zin dat talenten die worden nagevolgd de kunstwereld zullen verlaten om hun ware potentieel als een echte kunstenaar te realiseren. Mijn punt hier is: Niemand kan een idee beoordelen door naar één voorbeeld te kijken en niet naar de vele andere voorbeelden die dan een indruk maken. Terwijl men dat doet heeft men onbewust een visie geïmiteerd die anderen aan de domme en ongeschoolde massa hebben gegeven. Ik denk nog steeds dat het belangrijk is om de creativiteit en de creativiteit van de minder gedrevenen naar voren te brengen, in plaats van te proberen er een algemene stroming aan op te dringen. De kunstwereld van vandaag is zo uniek als het maar zijn kan, maar toch lijkt het er drukker te worden, en zelfs dat is alleen maar in de beïnvloedbare geesten van de onwetende massa. De kunstwereld van vandaag is de geschiedenis van de kunst zoals onze moderne kunstmoderniteit zich begint te vormen. Het simpelweg gelijkstellen van mensen die kunst hebben veranderd omdat ze zich uitspreken over vrouwelijke seksualiteit aan een machtsgreep in het spel van een andere kunstenaar is lachwekkend. Als je het hebt over het veranderen van JOUW FAANG manifestatie en stijl is dat volledig subjectief. Als je denkt dat de interpretatie kunst organiseert en definieert in onze klassieke zin, dan prima! Maar als je denkt dat het totaal buiten ons gezond verstand valt om schoonheid in de natuur te definiëren en te veralgemenen…Dan ben je misschien een kunstenaar uit een heel andere tijd en begrijp je gevoel niet? Ik heb de informatie uit dit bericht genomen en in plaats van te zeggen of een kunstgemeenschap je vriendelijk behandelt, of op zijn minst eerlijk, wijs ik je gewoon in de richting waar je een echte Vredeskunstenaar kunt worden als je in je gemeenschap samenkomt en anderen als zodanig erkent. Ik zal voor altijd dankbaar zijn dat diegenen in onze gemeenschap de beslissingen hebben genomen die ik heb kunnen doen.
Lees meer